Działania i wydarzenia

Baśń Jednej Nocy

Prehistoria Al-Sayubir jest dalej w dużej mierze zagadką, nawet dla elit i samej sułtany. Dynastia Sayaqidzka słynie jednak z różnych nadnaturalnych zdolności. I tak też zdarzyło się niedawno - sułtana miała coś, co mogłaby określić jako sen proroczy. A może sen w przeszłość? Śniło jej się, że jest zwykłą pasterką kóz, która wraz ze swoim ludem musi z jakiegoś powodu opuścić zielone równiny i udać się gdzieś indziej. Następnie zdarzenia następowały jakby przyśpieszone - starzała się z minuty na minutę, a krajobraz wokół niej zmieniał się z chwili na chwilę, aż w końcu stała się kompletną staruchą, przebywającą ze swoimi krewnymi w jakiejś pustynnej oazie. Wszyscy na coś czekali - w końcu z jednego z namiotów wyszła kobieta o szkarłatnych oczach. Tutaj jej sen się skończył.

Bardzo kryptyczna wizja, ale sułtana nie ma wątpliwości, że ukrywa się w tym jakiś głębszy sens. Trzeba ten sen tylko jakoś wyjaśnić. Problem polega tylko na tym, że w Al-Sayubir nie ma dobrych objaśniaczy snów, co wiążę się z dekretem jednej z jej poprzedniczek, która zdenerwowana źle wytłumaczonym snem rozkazała ściąć całą ich gildię. Objaśnień trzeba będzie chyba szukać poza granicami naszego państwa.

WYDATEK:
- 30 sztuk złota na nawiązanie stosunków dyplomatycznych i dary dla vaulońskiego króla oraz członków rady królewskiej.

Nasza delegacja dotarła do granic Nowego Vaulonu. Elfy odebrały dary dla króla i zezwoliły nam na wkroczenie do swojego królestwa. Z naszymi dyplomatami rozmawiał niejaki książę Amonith, który podziękował nam za prezenty, ale uznał, że nie mamy jeszcze na tyle dobrych relacji, aby zezwolić na otworzenie vaulońskich rynków na nasze towary.

Zezwolono nam na przebywanie w elfiej stolicy. Zlokalizowaliśmy tam Królewską Gildię Astrologii, której członkowie poza wyczytywaniem przyszłości z gwiazd zajmują się również objaśnianiem snów. Niestety - jest to bardzo zajęta instytucja i musieliśmy dać łapówkę, żeby dowiedzieć się, jak wysoka powinna być kolejna łapówka dla naczelnego astrologa, aby raczyli zająć się przypadkiem sułtany od razu. Cena wynosi horrendalne dwieście sztuk złota, ale ponoć gwarantuje efekty.

Możemy też zawsze szukać tańszej alternatywy..

WYDATEK:
- aż 300 sztuk złota na akcje kolonizacyjne Horasanu i Ardun Jadidy i wsparcie akcji podbojowej Ramanistanu (plus jakiekolwiek wsparcie Sukhrimu w sferze kolonizacji);
- 100 towarów handlowych na wsparcie materiałowe projektów rozrostu miast i infrastruktury na linii Jawahra-Shamal oraz Jawahra-Ukhawia (plus jakiekolwiek wsparcie Sukhrimu);
- wykorzystuję obu doradców (sfera cywilna, sfera intryg).

Horasan

Akcja kolonizacyjna ruszyła i powoli następuje. Nie następuje jednak masowa migracja, której sułtana sobie by życzyła - trzy miesiące zwolnienia z danin to dla chłopów zbyt krótki okres, żeby decydowaliby się na tak ryzykowną podróż. Niektórzy jednak podejmują te ryzyko, licząc na to, że ziemia horasańska pozwoli im na zdobycie bogactw. Mądre decyzje katiba również pomagają przy zasiedlaniu tej prowincji.

Jeśli nic negatywnego do końca roku się nie wydarzy, to ten teren będzie można właściwie uznać za nasz.

Badanie ruin trwa.

Ramanistan

Udało się przekonać część dostojniczek z Altabaqatu, ale tego typu działania trwają. Co interesujące, możne których ziemie graniczą z Ramanistanem najmniej udzielają się w tej akcji.

Zebranie armii i sfinansowanie armii zajmuje jednak trochę czasu, a co dopiero mówić o ich większych operacjach na terenie Ramanistanu. Pierwsze ruchy emiry pewnie wykonają pod koniec roku.

Pogranicze

Nasze akcje kolonizacyjne na Pograniczu się rozpoczęły. Ich wyniki poznamy jeszcze w tym roku - ich wynik zapewne będzie zależeć od reakcji Seto oraz Republiki Lugeortii.

Nasza delegacja do Dagradu okazała się być całkowitym sukcesem. Książę Welimar obdarował nas jeszcze hojniej, niż my jego i nie ma nic przeciwko zawarciu szlaku handlowego między Al-Sayubir a swoim miastem. Zyskaliśmy sobie też w mieście trochę popularności i być może przy pewnych staraniach uda nam się nakłonić Bank Dagradzki do sfinansowania którejś z naszej inwestycji.

Lugeorti nie zaingereowało w naszą kolonizację na Pograniczu. Lokalni Seto wynoszą się przede wszystkim do swojej ojczyzny, bojąc się konkurencji ze strony naszych handlarzy i kolonistów. Do końca roku prowincja oficjalnie stanie się częścią naszego imperium.

W Dagradzie spotkaliśmy się z niejakim Wróżbitą Mathiejem, który cieszy się w mieście dużą popularnością. Wielu kapłanów i magnatów dagradzkich korzysta z jego usług. Zgodził się na objaśnienie snu sułtany w zamian za 100 sztuk złota.

Jednorazowy zysk: 30 PM i 70 towarów handlowych

WYDATEK:
- 70 sztuk złota na rozbudowę kopalni żelaza we wschodnich pasmach górskich i pozyskanie niewolników z Pustkowia Meukhar;
- 100 sztuk złota na Wróżbitę Mathieja.

Wypełniliśmy wszystkie polecenia dagradzkiego wróżbity. Mathiej zapewnił, że musi teraz dokonać szeregu astrologicznych badań i wyniki poznamy na początku przyszłego roku.

Efekty działań Eashiqi pod koniec tury.

Pomysł ze zdobyciem tanich robotników z pustkowia Meukhar byłby całkiem dobry, gdyby nie to, że gnolle nie mają jakiejkolwiek wartości jako robotnicy, są skłonne do buntów (przy czym dysponują naturalną bronią - pazurami i kłami) i do tego trzeba je żywić. Zanijczycy też nie mieli z tego wiele zysku - okazuje się, że zgniłe truchła i ścierwa gromadzone przez gnolle nie stanowią wartościowego towaru. Dosyć szybko rajdy porzucono.

Resztę pieniędzy przeznaczyliśmy na budowę kopalń. Niestety - przy tak małych nakładach nie są do końca rentowne.

Podbój Ramanistanu zakończył się sukcesem. Siły emir, wspierane przez wojska Sułtany oraz poradami możnowładczyń ziem graniczących ze zdenerwowanymi góralami wkroczyły do ich kraju. Pasterze w otwartej walce nie mieli szans, chociaż starali się wystawiać swoje armie, dowodzone przez dzielnych dowódców. Wiele strat zadano Sayubirczykom, ale to ostatecznie najeźdźcy zwyciężyli i kontrolują kraj. Pytanie - jak będzie z jego utrzymaniem?

W bojach wyróżniło się dwóch dowódców - Sayubirczyk dowodzący jedną z kompanii najemniczych najętych przez emiry, niejaki Salam Salekid oraz jeden z Ramanów, który dołączył do nas z mniej sprecyzowanych powodów, niejaki Al Vail-tiam, który jednak dowiódł swojego kunsztu w dowodzeniu. Jeśli Sułtana chce mieć jakiegoś skutecznego dowódcę, to powinna spróbować nająć któregoś z nich.

Pogranicze stało się już właściwie sayubirskim terytorium. Obecnie trwa tam wycinka baobabów, które są następnie transportowane bezpośrednio do Sułtanatu.

Dodaj sobie dwa rodzaje dochodów:
Wycinka Baobabów: 100 towarów handlowych
Handel wewnętrzny: 150 sztuk złota
Wpływy stronnictwa emir zwiększają się o 1.

Wróżbita Mathiej po długich i kosztownych badań stwierdził, że może nam niewiele pomóc. Bogowie i gwiazdy wskazali mu, że jest jedynie drogowskazem dla Sułtany i prawdziwych odpowiedzi należy szukać w tym, co mu gwiazdy przepowiedziały jako Wielkie Miasto Cyklopów.

Być może gdybyśmy jednak dali parę łapówek Vaulończykom, mielibyśmy bardziej szczegółowe wyniki.