Rozmowy z Mistrzem Gry

To wiemy o pobliskich terenach:

Hon-xhi - jedna z krain, w których ostała się yongijska cywilizacja. Podobnie jak wcześniej nasza prowincja, Hon-xhi toczone jest wewnętrznymi walkami pomiędzy różnymi watażkami pretendującymi do tytułu cesarza. Jest to kraina równinna, ale mocno zalesiona. Klimat jest dosyć ciepły. Pomimo nieustannego konfliktu równiny Hon-xhi są dosyć bogate: gleba jest bardzo żyzna, dzięki czemu prowincja zawdzięcza liczne i olbrzymie gospodarstwa, hodujące pszenicę, proso i inne zboża. Najbogatsi posiadają liczne stada krów i owiec.

Pustkowie Meukhar - dawniej była to żyzna, pagórkowata kraina, w której kwitły młode, ludzkie plemiona. Wedle naszych podań zmieniło się to wraz z przybyciem elfów oraz ich magicznym kataklizmem. Przez działania Nowego Vaulonu ta kraina zamieniła się w smutne pustkowie, w którym wałęsają się jedynie grupy gnolli oraz innych ścierwojadów. Nasza nazwa na te terytoria wywodzi się od określenia, którym posługują się na te tereny handlarze z Hon-xhi i okolicznych terenów.

Wybrzeże Horasanu - ciepła i przyjazna kraina, aczkolwiek przez nikogo nie zamieszkana. Karawany handlowe donoszą o licznych ruinach znajdujących się na terenie Wybrzeża. Należy jednak zaznaczyć, że nie są to ruiny yongijskie. Horasan jest w dużej mierze zalesiony.

Ramanistan - bardzo górzysta kraina, zamieszkiwana przez liczne plemiona agresywnych pasterzy owiec i kóz. Kulturowo przypominają Aimran, z tym, że są nacją patriarchalną a etnicznie są jasnowłosi i jasnoskórzy. Określają się Ramanami. Ramanowie jak dotąd nigdy nie poddali się żadnej z władczyń Al-Sayubir ani komukolwiek innemu. Rzadko też wpuszczają obcych na swój teren, ale również sami bardzo rzadko opuszczają góry.

Pogranicze - kraina pomiędzy Al-Sayubir a Republiką Lugeorti. Typowa sawanna, aczkolwiek z licznymi lasami z bardzo cennym gatunkiem gatunkiem drzew - baobabami. Poza tym występują tam licznie słonie. Na Pograniczu osiedlają się zarówno Aimranie jak i Seto.

Sułtana jest zainteresowana stanem wyspy na południe od swojego państwa. Jeśli nie wiadomo co tam jest - wysłana zostanie ekspedycja w celu zbadania owych terenów.

Wiemy tylko tyle, że kupcy z Lugeorti robili tam jakieś interesy i ekspedycje. Być może warto się ich rozpytać?

Wraz z postępującą kolonizacją zwiadowcy zostaną wysłani w rejon zaznaczony na mapie na brązowo.

Używam specjalnej zdolności Rubinu Pustyni i wpłacam 100 jednostek PM w szlak handlowy z Rebelią Nowego Świtu i Republiką Kupiecką Lugeorti.

Sułtana jest zainteresowana stworzeniem floty konwencjonalnej o sile 10 w celu zapewnienia bezpieczeństwa przyszłym szlakom morskim. Jednocześnie dworowi sułtańskiemu zależy na znalezieniu potencjalnego kapitana owej floty, toteż po całym Al-Sayubir rozniesie się wici o poszukiwaniach takowego dowódcy.

Stworzenie prostej floty będzie kosztować 350 towarów handlowych i 150 sztuk złota. Jej utrzymanie wynosić będzie 50 sztuk złota i 45 towarów handlowych na turę.

Ramanowie, jak wcześniej wspomniano, są społeczeństwem patriarchalnym i klanowym. Każdym klanem rządzi dwóch mężczyzn - wódz oraz jego następca, którym jest jeden z jego krewnych. Często jest to jego syn, ale zdarzają się też przypadki, że następcą wodza zostaje brat.

Ramanowie wierzą w panteon bóstw, ale najważniejszą rolę odgrywa w nim Ojciec Niebo, którego wędrowni kapłani spajają Ramanów w jedną, spójną społeczność. Kapłani są niezależni od wodzów i sami z siebie czasami wydają polecenia różnym klanom. Każdy z klanów wyznaje jeszcze jakieś swoje lokalne bóstwa, ale to Ojciec Niebo jest bóstwem najważniejszym i najwyższym, nad którego nie ma większego autorytetu. Jako dowód wskazują na to, że w świecie doczesnym wszystkie stworzenia i cały świat również znajdują się pod niebem.

Terytoria, o których chcieliśmy wiedzieć, nazywane są Półwyspem Księżyca i Wyspą Słońca. Mieszkają tam ludzkie plemiona, które nie zdecydowały się wejść pod protektorat Vaulonu i kontynuują tradycje niepodległościowe. Są to tereny przeważnie lesiste, o klimacie umiarkowanym.